Bu yazı dizisinde belirli olayları anlatırken hızlı ve üstünkörü geçmemin temel nedeni, henüz Silmarillion ve Húrin’in Çocukları eserlerini okumamış kişiler için okuma keyfini kaçırmamaktı. Yine de pek çok konuya kabaca değinmeye çalıştım. Bu yazı dizisinin son yazısında öncelikle bu hikayenin Efsane-i Tolkien’deki (Tolkien’s Legendarium) konumuna, ardından da karakterlere değinmek istiyorum.
Christopher Tolkien’in, babasının vefatının ardından, J.R.R. Tolkien’in notlarından derleyerek yayına hazırladığı kitaplar bizim tüm efsaneyi tanımamıza yardımcı olmuşlardır. Fakat son dönemde yayınlanan üç kitap, efsanede yer alan üç farklı hikayeyi, hem daha detaylı hem de alternatif içeriklerle tanımamızı sağlamıştır. Húrin’in Çocukları eseri de bunlardan birisidir.
Húrin’in Çocukları, daha önce de belirttiğim gibi, tüm Efsane-i Tolkien içerisindeki en hüzünlü ve en trajik hikayelerden birisidir. Hem karakterlerin kişisel olarak yaşadıkları trajediler hem de bu karakterlerin yaptıklarının ya da yapamadıklarının Orta Dünya tarihine olan etkisi oldukça büyük olmuştur.
Orta Dünya’nın ilk çağında hem Húrin hem de Túrin, Melkor’a karşı mücadelede hiç durmayan iki İnsan olarak Elfler’in yanında yer almışlar ve pek çok fedakarlıkta bulunmuşlardır. Bu nedenle, Elf krallarından Thingol’ün, Orodreth’in ve Turgon’un, İnsanlar’ın Hador Hanedanı’ndan olan Húrin ve soyuna hürmetleri hep vardır. Ama aynı zamanda hem Elf kralların hem de Húrin’in ve Túrin’in yaşadıklarına baktığımızda yanlış kararların ve yanlış anlaşılmaların çokluğunu görüyoruz. Bu yanlış kararların sonucunda Orta Dünya’nın büyük Elf Krallıkları olan Doriath, Nargothrond ve Gondolin, Melkor’un saldırılarına maruz kalmış ve yıkılmışlardır.
Bu kötü kaderin sebebi olarak görülen Melkor’un Laneti ise aslında daha önceki yazılarda da değindiğim gibi, aslında pek kendi kendine çalışmayan ve Melkor’un çalışması için de uğraştığı bir lanettir. Ama özellikle Túrin’in bu laneti aşırı ciddiye alması ve başına gelen her şeyi bu lanet üzerinden okuması, onu lakabı olan Turambar’ın anlamındaki gibi “Kaderin Efendisi” değil, biraz kadere mahkum bir hale sokmuştur. Túrin’in hızlı karar alması ve inatçılığı onun başarılarında rol oynayan etkenler oldukları gibi, özellikle Túrin’in hatalarıyla yüzleşmekten kaçınmasıyla başarısızlıklarının da etkenleri olmuşlardır.
Túrin Turambar ve Dor-lómin’in Ejderha Miğferi
Baba Húrin ise her ne kadar “delikanlıca” karşısında durmuş olsa da Melkor’un bir Vala olduğunu düşünmemiştir. Húrin’in Melkor’a isyanı sadece o anlık bir isyan değildir; Húrin Melkor’a tüm İnsanlar adına da kin duymaktadır. Çünkü Melkor, Ilúvatar’ın kalplerine konuştuğu İnsanlar’ı kandırmıştır ve İnsanlar’a göre ölüm, Melkor ile ilişkilerinden sonra kendilerine gelmiştir. Húrin, ailesinin çektiği her şeyi gördükten sonra serbest bırakılınca yaptıklarıyla Gondolin’in yerini arayan Melkor’a iyi bir ipucu vermiş, Thingol’ün sonunu getirecek Nauglamír’i hakaret edercesine Thingol’e vermiştir.
Diğer yandan Elf Kralları da pek çok açıdan kendilerinden beklenen feraseti gösterememişlerdir. Özellikle Thingol ve Turgon, korunaklı olduklarını düşündükleri şehirlerinde kendilerine oluşturdukları konfor alanında kalarak keskinliklerini kaybetmişlerdir.
Melkor ise oyunu en uzun oynayan karakter olarak, biz okuyuculara net bir Düşman arketipini sunmaktadır. Gündelik başarıların ve başarısızlıkların sarhoş etmediği ve mücadelesini en uyuduğu, sindiği düşünülen zamanlarda bile sürdüren Melkor, hem ordularıyla hem de var olan fitne fesat ortamını kendisi için azami derecede verimli kullanarak hamlelerini yapmıştır.
Húrin’in Çocukları hikayesi, bize aslında Orta Dünya’daki Elfler’in ve İnsanlar’ın sadece iki ırk olarak değil, birbirleri arasında da zamanla ne kadar koptuklarını ve bu kopuşun neticesinde gelen yenilginin ne kadar büyük olduğunu göstermektedir. Bu hikaye ve geçtiği dönem, Orta Dünya’nın sadece trajediyle dolu olduğu bir dönemi değildir ve Húrin ve Túrin de dahil olmak üzere pek çok kahramanın ve zaferin var olduğu bir dönemdir. Ancak bu kahramanlıklar ve zaferler pek çok fitne nedeniyle yarım kalmış ve nihayete erememiştir. Ta ki Valinor’un desteği gelene kadar…
“Dor-lómin’in Ejderha Miğferi” İllüstrasyonu © Elena Kukanova
